NOWA ZELANDIA
Encyklopedia PWN
zjawisko historyczne polegające na opanowaniu i utrzymaniu kontroli politycznej i gospodarczej przez jedne kraje nad innymi w celu ich eksploatacji.
zbiorowisko wysp w środkowej i południowo-zachodniej części Oceanu Spokojnego;
kolonizacja
zakładanie nowych osad przez przybyszów z bliższych lub dalszych stron, związane z zagospodarowaniem na stałe ziem uprzednio użytkowanych ekstensywnie (zbieractwo, łowiectwo, chów zwierząt, rolnicza gospodarka żarowa) lub nieeksploatowanych;
[łac. colonia ‘osiedle’],
Niue
terytorium stowarzyszone z Nową Zelandią, w Polinezji, na wyspie Niue, w południowej części Oceanu Spokojnego, ponad 2000 km od Auckland
[njụ:eı],
